Recensies

Fris, heavy, poppy, rockend, spacey. Wat een fijn plaatje deze EP!
Score : 8.5/10

Verrassend!
Er ging niet direct een belletje rinkelen bij de naam Super 88. Ons ook niet meteen bekend dat de band een jaar of 10 geleden al eens een release met producer Peter Kloos (oa. Komatsu, An Evening With Knives) op heeft genomen. In 2016 deden ze een rondje Popronde, maar de band opereerde verder in relatieve rust de afgelopen periode om deze nieuwe EP voor elkaar te boksen. De contouren voor de EP ontstonden in de oefenruimtes van POPEI, waar de sound een stuk heavier karakter meekreeg dan voorheen.

Laten we maar met de deur in huis vallen; het resultaat mag er allerzins zijn. Het rockt, het is spacey en golft heerlijk van psychedelische ingetogen naar stonerheavy. Een track waarbij dit direct opvalt is het ruim 7 minuten durende sluitstuk en prijsnummer ‘Escalate’. Wat een heerlijke opbouw heeft dit nummer. Alle elementen die deze EP zo prettig maken zijn samegevat in 1 track die zich langzaam ontrafelt naar een bombastische heavy slotstuk. Zie daar maar eens op stil te blijven zitten.

‘Excavate’, waarmee de EP van start gaat, heeft dan weer heel erg een poppy karakter en songstructuur, waar vervolgens ‘General Hubbub’ opent met een speels funky gitaartje die regelmatig lekker overgaat in crunchy heavy riffs. De vocalen passen prima bij de muziek, maar zouden gezien de hogere wat ijle regionen wel eens een gevalletje “love or hate” kunnen zijn. Het eerste deel van ‘Untold Secrets’ doet overigens direct denken aan de band Monomyth vanwege de repeterende pulserende loops en het veelvuldig gebruik van samples en soundscapes. Vervolgens ontpopt dit nummer zich meer als rocksong met de nodige old-school synths er doorheen.

De vakkundigheid bij dit kleine half uur aan muziek druipt van de EP af. Alle vier tracks laten duidelijk horen dat Super 88 het muzikale experiment niet schuwt, maar ook nergens compleet uit de bocht vliegt. ‘General Hubbub’ is een coherent geheel wat bovendien een uitstekende sound heeft meegekregen. Voorlopig alleen via de digitale weg verkrijgbaar, maar er wordt gewerkt aan een vinyl release. Wat een heerlijk comeback plaatje.

Super 88 uit de Peelstreek stuurde al eerder in, maar werd toen door de onvolprezen Lammert Voos & Dick van der Lit nog te licht bevonden. Alleen de hoes bleek goed genoeg en is dat bij deze tweede (?) ook weer. Maar waar Uw Zwijn vooral van gecharmeerd is, zijn de drijvende ritmebox en wankele fuzzgitaar. De Nederlandse Big Black,ook een trio. Afreizen naar Chicago en Steve Albini de productie laten doen, want dat kan beter en niet teveel nadenken over hoe een liedje er uit moet zien. Succes verzekerd.

”Een hutje op de Peel is het episch centrum van de band Super88. Van daaruit probeert het trio de wereld te veroveren met hun geïmproviseerde, riff georiënteerde gitaarrock. De muziek roept associaties op met Peter Pan Speedrock, Suimasen, garage en zelfs surf.”

“stevig & ouderwets gitaargeluid dat doet denken aan vervlogen tijden.”

“ronkend en gemeen; veel whisky, weinig water.”

Dat er in De Peel stevig gerockt wordt is wel duidelijk na het beluisteren van de vier tracks tellende demo van Super 88. Het gitaargeluid klinkt lekker retro en loose. Ik hou wel van bands die de gitaar als blaasinstrument beschouwen. De riffjes van het eerste nummer, Weekend, doen me denken aan Motorpsycho ten tijde van Barracuda. De volgende twee nummers zitten goed in elkaar, maar de popinvloeden die de muziek toegankelijker zouden moeten maken doen helaas afbreuk aan het rockgevoel dat bij het eerste nummer onherroepelijk komt opborrelen. Met het laatste nummer wordt dat weer helemaal goed gemaakt. Daar zit ook alles in: meerstemmig refrein, rustige passage, mooie spanningsboog, spacy effectjes, whisky. De mensen die een autoradio met CD-speler hebben raad ik aan niet op play te drukken voor ze in Duitsland zijn.

”Wat gruist daar door het struikgewas. Smerig en niet binnen de gebaande paden rijdt Super88 in een racewagen door de groezelige velden van de rock. Flirtend met Punk en gitaarbandjes schieten ze hun Meteoor Nederland in.” “Ik wil die smerige rocknummers echt wel horen.”

”De drummer drumt alsof zijn leven er van af hangt en alsof hij leeft op alleen suiker, respect. Gitaren zijn er in overvloed en af en toe verzuip je in de riffs, maar in dit geval is dat verdrinken zeker niet erg.”

Een strijkplank verheven tot muzikanten hardware! Daarmee is meteen de uitstraling, de sound en de performance van deze leuke band samengevat. De band straalt en sprankelt van het podium. Hoewel het hier en daar wat rommelt, siert dat de band ook. De kracht van Super 88 zit hem in de interactie en het enthousiasme. De tempowisselingen volgen elkaar snel op, maar worden nooit storend. Technisch is het dan misschien net even iets minder, maar dat enthousiasme vergoedt alles. Een overtuigende winnaar van de derde ronde.

“Super88 snapt het helemaal: de juiste dosering van rammelend, punkig, juiste zeurstem, melodie, samenzang, refreintjes, muzikale grapjes, low-fi, maar niet te low-fi”

“Lekkere rock, beetje psychedelica”

“Goedlopende nummers, weinig diepgang, dubbelzang in 2 nummers is erg raar en niet voor de hand liggend, Het rockt wel!”